In 1998 heb ik deze bakfiets gekocht. Opgehaald uit Hoogeveen, dienst gedaan bij de gemeente werken. Het begin van mijn verzameling. 

Eerst de boel een goed bekeken en een plan gemaakt.

Bij het frame kwamen een paar keer dezelfde nummers tegen: 5087

(mogelijk: bouwjaar 1950, nummer 87, archief Batavus ligt in Japan)

Naast de merkplaatjes op de spatborden, ook het kettingkast bevestigd de fabrikant.

De bak eraf, komt het melkwagentje toch van pas. 

Alle metalen onderdelen, ontroest ontvet, in de primer en verven. 

En zo zag hij er uit tot 2018.

Zoals al eerder al aangegeven: het moet compleet zijn: hier met groentekratjes uit Hoogeveen.

Nu andersom: het melkwagentje op de bakfiets. op naar één van de hooidagen. 

in 2018 werd het tijd voor een grote onderhouds beurt. Hier het kettingkast met de naam. 

Het serienummer duidelijker aangegeven. 

Uiteraard op de remtrommel mijn initialen.

Voorzien van een andere zadel, en witte banden. 

Klaar voor verder gebuik. Met nog vele jaren voor de boeg.

Mijn eerste transportfiets, geruild tegen een kruisframe damesfiets van Gruno. 

Merkloos, mogelijk in het buitenland geproduceerd na de 2de wereldoorlog. 26 x 2 banden.

ik heb hem helemaal uitelkaar hehaald, geverfd en weer samengesteld.

En zo is die geworden uiteindelijk. 

En als er dan een halve meter sneeuw ligt wil je natuurlijk ook een mooie sneeuwfoto.

Op de melkbusdragen twee 30 literse bussen, voorop de melkemmer, melkzeef en melkkrukje, en verborgen, een 3 liter kannetje voor eigen gebruik.

Even een sfeerbeeld in de tuin. 

Tijdens de Old-timer dag in Gaast.

Weer een sfeerbeeld, nu tegen een hek. 

En zo kan die op een zomerse dag bij de grote kerk in Workum staan...

Naast de uitvoering met de melkbussen heb ik de mogelijkheid om hem ook uit te rusten met een mand. Welke vind u mooier? En waarom dan?

Nooit verwacht, maar zo kwam ik op een dag een tweede exemplaar tegen.

Tijdens de opening van de nieuwe melkontvangst van Frieslandcampina Workum. Oud en nieuw bij elkaar. 

Nadat ik de fiets had opgehaald voorzien van nieuwe bandjes (zonder reflectie).

En uiteraard even gepoetst met fietsolie

Balhoofd: hier heeft een sticker gezeten en geen plaatje. Mogelijk dus uit de laatste productie jaren.

Achterspatbord: hier nog wel een merkplaatje.

Gezien de mogelijke vorige eigenaar: de fiets krijgt een winterse aankleding.

Tijdens een show, op het zadel ligt een A.B.S. stuurplaatje.

Tijdens de nieuwjaarsduik als blikvanger.

Tegen een hek.

Nu met het stuurplaatje bevestigd op de stuurpen.

Een vierluik met de nieuwe kettingkast met visgraatsluiting.

Een vierluik met de nieuwe kettingkast met visgraatsluiting.

Een vierluik met de nieuwe kettingkast met visgraatsluiting.

Een vierluik met de nieuwe kettingkast met visgraatsluiting.

Niet goed zichtbaar maar op de kettingkast is een sierstrip bevestigd.

De fiets is opgehaald uit de omgeving van Hilversum. Hij was al uitelkaar gehaald. 

Maar bijna compleet. Ik moest het alleen schuren, spuiten en aflakken. en uiteraard in elkaar zetten. 

De drager voor een kist of mand. ik wist al welke mand ik ervoor wilde gebruiken. 

Merknamen stonden op vele onderdelen. Deze vond ik leuk om anders te plaatsen dan standaart op de onderste spatboordstang. 

En zo was hij voor het eerst inelkaar gezet. Het eerste tochtje was spannend. Halverwege een klapband. Dus lopend retour. 

De voorzijde, er waren nog geen handvaten aanwezig. Ook de verlichting ontbreekt nog. 

De eerste opzet met de mand. De mand was nog in goede conditie. Wat opvalt is dat de mand wel een grote afmeting heeft. 

De mand komt uit Workum. Vanuit een kleine kruidenierszaak werden de klanten voorzien van boodschappen. 

Dit werd gedaan tot ongeveer 1970. 

De 9 speltjes van de A&O. uitgegeven in de 60ger jaren. Was toen een ware rage onder de jeugd. De vlaggen zijn van de landen waar de formule actief was. 

Na een poetsbeurt glimt de fiets weer als nieuw. Ziet u het rijwielbelasting plaatje aan het stuur?

Na een poetsbeurt glimt de fiets weer als nieuw. 

Op de houder van de manddrager is een koplamp gemonteerd. de dynamo is aan de andere zijde geplaatst. 

Aan de stang is een gereedschaptasje bevestigd. ook een pomp is toegevoegd. De houders hiervoor zaten al bij de fiets. 

Even een detail van het Gazelle tandrad. 

Ook zijn er canvas fietstassen aan toegevoegd. 

En uiteraard zoek ik ook naar allen aanvullende achtergrond informatie.

Een opstelling in Nij Mariënacker, het lokale verzorgingstehuis. Het geld tasje aan het stuur en de mand gevuld met boodschappen van toen. 

De opstelling op de oldtimerdag in Gaast. 

De eerste Germaan. Framenummer verwijst naar bouwjaar 1947.

Er zitten leuke details op. Maar ook latere aanpassingen die er niet echt bijpassen. 

Dit is alles wat er van over is gebleven. oppoetsen met fietsolie doet het al goed. 

Germaan nummer twee. Volgens dit framenummer afkomstig uit 1951. 

Eigenlijk was het doel om deze te gebruiken als donor. maar deze is totaal verschillend als nummer 1.

Dus nummer twee wordt gebruikt om er een origineel exemplaar van te maken. Wie weet waar die in de toekomst voor gebruikt gaat worden...

En nummer één wordt mijn eigen stalen ros. Voor dagelijks gebruik. 

Het zo genaamde balhoofd plaatje. 

Op de buizen staat onder andere het merknaam Germaan. Deze sierlijk de andere stijlvoller. 

Bij deze fietszaak in nummer 2 ooit verkocht aan de eerste eigenaar. 

Nummer 1 is gekocht bij Ooms in Epe.

Op de originele onderdelen staat een merknaam. Hier dus de afbeelding op de beldop. 

Van collega's mocht ik twee zo genaamde weduwefietsen ontvangen.

Een Batavus en een Union.

Het framenummer van de Batavus. Afkomstig uit de tweede helfd van de  jaren 60.

Het Spanninga achterlicht past er mooi bij. 

Een dynamo van VT. Zat van oorsprong niet op een Batavus maar in combinatie met de VT koplamp moet het wel kunnen vind ik. 

Op de Bataus zat een lamphaak. Bij het restaureren heb ik alle lamphaken die ik heb eens op een rijtje gezet. Ziet u de verschillen?

De koplamp had wat meer aandacht nodig: moest worden opgepoetst en gespoten. Op al mijn fietsen is de bedrading weggelaten. 

Een echte Batavus bel mag natuurlijk ook niet ontbreken. 

Een andere collega had nog wat fiets spullen liggen. De fietspompjes en de handschoenen hebben een andere bestemming gekregen. Het rekje is gepoetst en gebruikt voor deze fiets. 

En dit is het resultaat. Op het rekje een rieten koffer met leer beslag. 

En achterop de "gevulde" fietstassen.

Zo kon een handelsreiziger / huis-aan-huis verkoper bij u langskomen. 

Zo opgehaald bij een agrariër.

Zo opgehaald bij een agrariër.

Zo opgehaald bij een agrariër.

Twee veertig literbussen breed, 80 centimeter. Proefopstelling.

Vijf veertig literbussen lang, 200 centimeter. Proefopstelling.

Zo, in onderdelen, nu naar een straler.

Aan de achterzijde van elk wiel bevind zich een stofkap.

AAn de uiteinde van de as zit een gesloten stofkap. Een zo genaamde naafdop. 

Terug van de staler: Van Der Wal uit Boazum.

De beige gele kleur is van de coating.

En dan begint de verfklus. 

De kleur wordt signaal rood. alle onderdelen worden 2 keer geverfd. Deze wielen zijn niet voorzien van stofkappen. Worden nog wel gezocht. diameter: 25mm.

Ook de draaikrans voorzien van de tweede laag. onderop de foto kan u zien waar de trekstang aan wordt bevestigd. 

As detail: achterste stofkap geplaatst.

Detail:  bevestiging draaikrans, tussen de krans en de rest van de wagen heb ik nog een borgplaatje geplaatst. Het geheel wordt geborgd door een moer. 

Aanzicht voorkant, trekstang ontbreekt nog. het wagentje is nu geheel geverfd. 

De trekstang is terug uit Smederij Begine. Het is rechter gemaakt en versterkt.

Trekstang geverfd. 

Het verbindingsstuk. voorzien van enkele splitspennen voor de borging.

De 2 assige melkwagen is af. Nu nog een indeling.

Gevuld met bussen en 2 Frico kratten. 

2 veertig literse aluminium bussen achterop, één krat met melkflessen en één krat met brijflessen, 4 veertig literse stalen bussen, en voorop een 30 liter aluminium en stalen bus met tapkraan. 

De opstelling net iets anders: nu past de karnemelk bus er ook bij.

Zo is hij bij mij binengekomen. De wielen waren eraf dan kon hij beter bij de vorige eigenaar gestald worden.

Dus was het voor mij eenvoudig: goed bekijken, notities maken en verder uit elkaar halen.

Al het houtwerk krijgt de kleur: Zeegroen. Deze komt het meest overeen met de kleur die erop zat. Hoe men aan die kleur is gekomen is mij niet bekend. vaak bleven de karren in houtkleur.

Het verenpakket heb ik samen met de as laten stralen en coaten bij een gespecialiceerd bedrijf. 

Dit is de as. Later bleek dat er in de inscipties was te lezen dat dit een: Warranted Hills as was uit 1889. 

Eén van de wielen, hoewel de tand des tijds waar te nemen was is het wiel nog in goede conditie. Welliswaar zitten er wat houtworm gaatjes (behandeld) in en wat droogte scheuren. maar dat geeft charme.

Beide wielen tegen de geverfde bak.

Links reeds geverfd in de zeegroene kleur. Het ijzerwerk is zwart gemaakt. Rechts moet dan nog.

Helaas was er maar 1 wieldop meer aanwezig. Maar hier stond een belangrijke aanwijzing op: Rijtuigmaker Tjaarda Sneek. Dit bedrijf bestond van 1889 tot 1901 aan de parkstraat in Sneek.

De steunpoten waren verrot. Ik heb nieuwe laten maken bij Scheepswerf "De Hoop". 

Het ijzerwerk van de steunpoten is ontroest, gegrond en zwart geverfd. 

Het in elkaar zetten van de handkar is gedaan in een hal waar ik wat meer ruimte had. De as is hier al op het verenpakket geplaatst.

Hier al in een verder stadium. De wielen zijn al geplaatst en ook de steunpoten met ijzers. Nu alleen nog even omdraaien...

Bij de Smederij Workum heb ik twee hoek beschermers laten maken en twee haken gekocht. De hoek beschermers komen aan voorzijde ter bescherming bij het voorover staan. Eén haak is voor het sjorren, de ander voor de olielamp.

Hier staat de de handkar voorover. Voor in de kar ligt een (munitie)kisje met een contragewicht. Hierdoor is de handkar gemakkelijker voort te bewegen. 

Zo had ik het in gedachten. De handkar is gebruikt door een timmerman. Met de gereedschapskist en los handgereedschap is het plaatje compleet. 

Gezamenlijk met de kruiwagen vormt het een mooi geheel. 

Een opstelling, zomaar langs de kant van het Súd in Workum.

Zoals hij al jaren in mijn bezit was

Voorzien van een houten wiel

Ook de blokken zijn vervangen

Net als de handkar: zeegroen

Het ijzerbeslag in zwart

Opvullen van de gaten en scheuren.

Rechtop, sneakprevieuw..

Klaar voor de show

Ook de andere zijde

voorzien van avangaars, stoeltjesboor, boren en doornagels.

Is het geen plaatje?

Op eerdere foto's al te zien, hier maar eens uitvergroot. Dit is hoe hij eruitzag toen ik het wagentje kreeg. 

Hier is het wagentje gestraald en voorzien van een nieuwe verflaag. Het is een éénassig melkwagentje.

Het is ooit gemaakt bij Bakker in Workum. Voordat het een staalconstructie bedrijf was. Het groene dek is rood geworden. 

Met de aankleding en compositie is veel geëxperimenteerd. 

De rode met de hand voort te trekken melkwagentje kan 6 stuks van 40 liter melkbussen bergen. Voorop staat hier een vacuum melkemmer die toen nog niet compleet was. 

Gezamenlijk met de 26 inch transportfiets vormt het een mooi geheel. 

Hier vanaf de zijkant. zichtbaar op de bussen is de na-melkers krukje. voorop staat nu de Alfa Laval vacuum emmer. Deze is compleet. 

Tijdens het Hystorisch Festival in Workum. Het stel is nu wel compleet. 

Tijdens de Old-timer dag in Gaast. 

Ooit gevonden op "de lange fan Warkum" een origineel reklame folder van de maker van beide melkkarren.

2de type melkwagentje van Bakker. Deze kan achter de fiets worden gehangen. Konden ook voor andere doeleinden worden gebruikt.

Fotograaf heeft dikke vingers...

De kar is afkomstig van Hendrik de Boer. Het bied plaats aan zes melkbussen van 30 liter. 

De entourage van het andere Bakker wagentje. De melkzeef is van kunststof. 

En dan de melkbussen: zo komen ze vaak binnen bij mij. Stoffig en roestig, maar wel gaaf en met deksel.

En zo zien ze eruit na behandeling. Even kietelen met de staalborstel, en poetsen met fietsolie. 

Ook zijn er kleinere bussen: dezen werden gebruikt om de eigen benodigde melk in te vervoeren. 

Later kwamen er ook aluminium melkbussen. deze waren lichter en naadloos aan de binnenzijde. Hygienischer. 

En ook deze mocht niet ontbreken. met tapkraan en mingel (litermaat beker) voor het "suteljen" langs de deur. 

Even een mooie compositie in de tuin. Na een poetsbeurt, want onderhoud is behoud. 

En een overzich van bijna alle melkbussen die ik heb. En, NEE er wordt niet carbit mee geschoten...

Links: de kleinere karnemelk bus. Aan het hengsel hangen drie maatbekers: 1/4 liter, 1/2 liter en 1 liter. 

Rechts de melkbus met tapkraan, hier werkten melkboeren vroeger mee. 

De kist zoals ik hem heb gekregen. Hij heeft jarenlang bij Garage Speerstra gestaan. Afmetingen zijn 50 cm x 75 cm.

Zowel aan de lange zijde voor en achter staat de tekst STAD WORKUM

Zowel aan de lange zijde voor en achter staat de tekst STAD WORKUM

Aan de korte zijde zijn handgrepen gemaakt.

Aan de korte zijde zijn handgrepen gemaakt.

De onderkant is slecht. Houtworm heeft hier de planken aangetast en verzwakt. 

Hier zijn nog etiketten zichtbaar. De bovenste is onleesbaar en zwart.

De volgende was blanco. let op de mooie belijning: een brede lijn en twee dunne binnenin. Met een werkje in de hoeken. 

het tweede etiket. hier staat leesbaar het woord KAMER daaronder kan ik niets van maken behalve -RIE--AM.

Derde etiket. hier is allen het woord ACHTER leesbaar. Erboven staat ook nog iets geschreven. 

Dit is de beurtvaarder Stad Workum. Hier is de kist van afkomstig. Bron: Museum Workums Erfskip, Workumer weekkalender van het jaar 2000 week nummer 43.

Onderin is een 12 mm dikke plaat gelijmt. De plaat is zwart geverfd zodat het minder opvalt. 

Ik heb er een deksel opgemaakt in een stijl waarvan ik denk dat die er het beste bijpast. 

De bovenkant is vlak. Hier zal de afbeelding van het beurtschip "Stad Workum" op worden gemaakt. 

Het deksel blijft lichter van kleur. zodat het duidelijk is dat dit aanpassingen zijn die er later aan zijn toegevoegd. 

De foto van de beurtveer Stad Workum. Ontvangen van Warkums Erfskip, het museum over de geschiedenis van Workum.

Ik heb de foto op A3 geprint en met behanglijm op het deksel geplakt. Ook zijn de naden vrij gemaakt. 

Uiteindelijk is het deksel afgelakt. dit zou de afbeelding eenigzins moeten beschermen tegen weersinvloeden. 

Dit is het resultaat: 

1. De eigenlijke kist is in originele staat gebleven.

2. De bodem is versterkt met een zwarte plaat.

3. Er is een deksel toegevoegd.

4. Op het deksel is de afkomst zichtbaar.